zondag 10 augustus 2014

Schaduwvriendin van Christine Drews: Een realistische setting en dito personages

De Duitse schrijfster Christine Drews werd voor haar thrillerdebuut Schaduwvriendin geïnspireerd door een klein voorval dat grote gevolgen had kunnen hebben. Bij de crèche van haar zoontje ontmoette zij een andere moeder, die zich al snel aan haar vastklampte en haar dagelijks overspoelde met sms’jes. Op een dag was ze haar zoontje uit het oog verloren in de speeltuin. Daarna zag ze de auto van die moeder voorbijrijden. Christine Drews dacht heel even dat ze haar zoontje kwijt was, tot ze hem weer zag.
In Schaduwvriendin zijn Katrin, haar man Thomas en hun peuterzoontje Leo net verhuisd. Thomas heeft het zo druk met zijn carrière, dat alles op de schouders van Katrin neerkomt. Naast haar baan als fysiotherapeut moet ze ook de dozen uitpakken, het huis verder inrichten, het huishouden doen en alles regelen rondom Leo. Katrin is aangenaam verrast als ze bij de crèche een moeder ontmoet die haar lijkt te begrijpen, want zij woont hier ook nog niet zo lang. Hun zoontjes kunnen het goed met elkaar vinden, dus een speelafspraak in de speeltuin is snel gemaakt. Dan overlijdt plotseling de vader van Katrin. Op de dag van de begrafenis heeft Leo koorts en kan hij niet mee. Ten einde raad vraagt Katrin of Tanja een dagje op Leo kan passen. Aan het einde van de dag wordt Leo niet teruggebracht.
Tanja is telefonisch niet meer bereikbaar. Ze zijn spoorloos verdwenen. Politievrouw Charlotte wordt op de zaak gezet. Al snel blijkt dat zij de trauma’s uit haar jeugd nog niet heeft verwerkt. Ze zal er iets mee moeten doen, want ze belemmeren zowel haar in haar werk als in haar privéleven.
De plot is degelijk en goed uitgewerkt. Voor de ervaren thrillerlezer niet heel verrassend maar dat is in dit geval niet erg. Schaduwvriendin is namelijk goed geschreven met opvallend echte dialogen. Daarnaast heeft Christine Drews in Schaduwvriendin een realistische setting en dito personages neergezet. Katrin zal voor veel vrouwen herkenbaar zijn. Ze staat midden in het spitsuur van het leven, probeert alle ballen in de lucht te houden en heeft het gevoel er alleen voor te staan. Het gaat haar goed af tot er iets misgaat. En dat ze zich vervolgens beter voelt als ze zelf ook op onderzoek gaat, is eveneens geloofwaardig en realistisch.
Schaduwvriendin zou heel goed het eerste deel in een serie rond politievrouw Charlotte kunnen zijn. Haar verhaal is niet afgelopen als het boek uit is. Over haar jeugd en haar liefdesleven is veel meer te vertellen. Ze is interessant genoeg om beter te leren kennen in een tweede deel over een nieuwe zaak.
Schaduwvriendin is overigens geen passende titel voor dit boek. Je denkt dat je een psychologische thriller voorgeschoteld krijgt. En het wekt de suggestie dat het verhaal grotendeels zal gaan over een verknipte vriendschap tussen twee vrouwen, of over een man die naast zijn vriendin nog een schaduwvriendin heeft.

Er was echter nog geen sprake van vriendschap. Voor Katrin was Tanja een vrouw die bezig was een nieuwe vriendin te worden. En Tanja veinsde enkel de vriendschap. Daarnaast beslaat de vriendschap minder dan een kwart van het boek. Het verhaal gaat grotendeels over de zoektocht naar Leo, over Charlotte die met haar jeugd in het reine moet komen en over Karin die de geheimen uit haar jeugd ontdekt en haar huwelijk ziet afbrokkelen.
Afgezien van bovenstaande kritiek op de titel is Schaduwvriendin een geslaagde politiethriller, die beslist de moeite van het lezen waard is.

Deze recensie is ook gepubliceerd op Crimezone.