Cruise van Suzanne Vermeer: een Libelle thriller

Afgaande op de titel en het omslag zou Cruise een romantisch niemendalletje kunnen zijn, een soort 'Loveboat' in een moderne boekvorm.
Niets is echter minder waar. Cruise is een thriller, echter wel vooral voor dames.
Frank, de man van Heleen raakt vermist tijdens een cruise. Leeft hij nog of niet. Er wordt geen spoor van hem ontdekt. Nadat Heleen te horen heeft gekregen dat iemand anders een levensverzekering op Frank heeft afgesloten, gaat ze op onderzoek uit. Ook in deze thriller geldt: dat had ze beter niet kunnen doen. Ze ontdekt dingen die ze niet had willen weten en is ondertussen ook haar leven niet zeker. Als dat maar goed afloopt...
De spanning in Cruise gaat in heftige intervallen. Op sommige momenten kabbelt het verhaal gezellig door, neuzelend over wel of niet gaan werken en de sfeer op kantoor. Elders giert de adrealine over de bladzijden en wordt het wel heel spannend. Compleet met bloedstollende achtervolging en afwachten of de redding wel op tijd komt.
Ik begrijp goed waarom Cruise genomineerd is voor de NSPublieksprijs. Het is zonder denigrerend te willen zijn een echte 'Libelle' thriller. Veel vrouwen zullen smullen van de boeken van Suzanne Vermeer. Cruise leest gemakkelijk weg. Spannend zonder bloederig te worden. En niet te vergeten een herkenbare hoofdpersoon, het zou je buurvrouw kunnen zijn.

De dood voor ogen: wat een teleurstelling

Na het lezen van de dwarsligger Fabrieksmeisjes van Leslie Chang, was ik zo enthousiast over het nieuwe boekconcept dwarsligger dat ik direct op zoek ben gegaan naar andere dwarsliggers om te lezen. Op dit moment lees ik met veel plezier en gegrinnik De kostwinner van Henk Rijks. In eerste instantie had ik de thriller De dood voor ogen van Peter James uitgezocht. Afgaande op omslag en achterflap beloofde het een spannende thriller te worden. Over een man die een cd in de trein vindt, mee naar huis neemt en bekijkt op de pc om de eigenaar te kunnen terugvinden. Tot zijn schrik ziet hij een filmpje waarin een vrouw vermoord wordt. Klinkt spannend toch?
Helaas wordt het leesplezier op de eerste bladzijde in de tweede alinea al enigszins verstoord door een taalfout als gevolg van een kreupele, te letterlijke vertaalde zin.
' Een aantal van de auto's in de straat, in te weinig parkeervakken geperst, waren gedeukt en verroest en allemaal waren ze gebombardeerd met duiven- en meeuwenpoep.'
Vervang 'een aantal van de' door 'sommige' en het hele probleem is opgelost!
Maar goed, een foutje is menselijk, dus ben ik toch doorgegaan met lezen. Het eerste hoofdstuk over een mooie jonge dame ging wel. Vervolgens een hoofdstuk over een man in een drukke forenzentrein die zich ergert aan de medereizigers. Ook nog wel te doen, maar ik verwachtte daarna wel iets beters. Helaas kwam dit niet. Wat wel kwam, was een afgrijzelijk cliché waarmee dit hoofdstuk werd afgesloten: 'Als hij had geweten wat voor verwoestend effect het op zijn leven zou hebben, had hij het verrekte ding op de bank laten liggen.'
Bijna net zo erg als 'hij werd wakker en realiseerde zich dat alles gelukkig maar een droom was geweest.'

Na deze zin ben ik direct gestopt en op zoek gegaan naar een ander boek. Het is alweer een hele tijd geleden dat dit mij overkomen is. Gelukkig maar!

De middagvrouw: wat een heftig boek

Wat een heftig boek is De middagvrouw. Het maakte veel gevoelens bij mij los. Onbegrip en afschuw, waarom laat een moeder haar kind achter. Verdriet over een trieste jeugd, een verloren geliefde. Kortdurende blijdschap over echte liefde. Uiteindelijk begrip over het achterlaten van een kind. En tot slot bewondering voor het mooie, nare ronde einde.
Nadat ik De middagvrouw uit had heb ik nog lang zitten mijmeren over waarom Helene, de hoofdpersoon, niet het leven in eigen hand nam.
Julia Franck heeft in De middagvrouw een mooie, rustige en poëtische schrijfstijl. Het taalgebruik doet soms wat ouderwets aan, de woorden en het ritme van de zinnen, maar past daarom des te beter bij de tijd waarin het boek zich afspeelt. Klein minpuntje: het ontbreken van aanhalingstekens zorgde hier en daar voor onnodige verwarring.
De middagvrouw is een aanrader vanwege de intrigerende hoofdpersoon, het fascinerende verhaal en prachtige taalgebruik.