skip to main |
skip to sidebar
Melanie Benjamin schreef Ik was Alice, een roman over Alice Liddell, het meisje dat model stond voor 'Alice' in het boek Alice in Wonderland van Lewis Carroll (pseudoniem van C.L. Dodgson) . Centraal in Ik was Alice staat de bijzondere, maar toch ook wel dubieuze vriendschap tussen het 7-jarig meisje Alice en de 30-jarige man Mr. Dodgson en de invloed die deze vriendschap heeft gehad op de rest van haar leven. Zelf zegt Alice hierover dat het een vriendschap was tussen 'een man die dacht dat hij een kind was, en een kind dat zichzelf zag als vrouw'. Niet alleen in de21e eeuw bestaat over deze zaken een taboe, het was in de Victoriaanse tijd in Engeland niet veel anders. In de ogen van met name de moeder van Alice is Alice hierdoor lastig bemiddelbaar geworden voor een goed huwelijk. Alice is dan ook relatief oud als zij eind twintig eindelijk trouwt. Haar hoofdrol in het boek Alice in Wonderland, dat al snel een wereldwijde bestseller is, heeft als gevolg dat iedereen haar ziet als 'Alice'. Het meisje dat in een konijnenhol viel en wonderbaarlijke avonturen meemaakte. Zelfs als ze op hoogbejaarde leeftijd naar Amerika reist voor de ontvangst van een ere doctoraat van Columbia University, wil men nog steeds het meisje Alice zien. En dat alles naar aanleiding van een 'gouden middag' met een boottocht, picknick en een mooi verhaal dat ter afleiding verteld werd. Voor Alice was, afgezien van de gevolgen, deze middag een van de mooiste uit haar jeugd.
In Ik was Alice lijkt het iniatief voor de vriendschap niet alleen van uit Dodgson te komen maar zeker ook vanuit Alice. De gevoelens van liefde lijken, hoe ongepast ook, wederzijds te zijn geweest. Benjamin beschrijft alles in het nette, zonder expliciet te worden. Het (ver)oordelen mag de lezer zelf doen, indien nodig.
De prettige schrijfstijl van Melanie Benjamin zorgt ervoor dat het boek gemakkelijk wegleest. Opvallend is het oog voor detail zoals zij beschrijft hoe de enorme hoeveelheid strikken, linten en stof het aan- en uittrekken van een jurk niet eenvoudig maakt voor een jong en wild meisje. Om over het schoon en heel houden van zo'n jurk nog maar te zwijgen. Melanie Benjamin slaagt er in om de beklemmende Victoriaanse wereld waarin Alice opgroeit overtuigend en realistisch te beschrijven.
Melanie Benjamin koos bewust voor de romanvorm toen zij dit boek schreef, dat gaf haar meer vrijheid om feiten te combineren met waarschijnlijkheden en vermoedens. Dit is een goede zet geweest, het leverde een fantastisch mooi boek op. Wat een leven, wat een verhaal. Als biografie en dichterbij bij de feiten was het resultaat wellicht nogal droog geweest, nu komt Alice echt tot leven in Ik was Alice.
Spoorloos van Jane Casey is een spannende thriller, vol verrassende plotwendingen. Sarah Finch, lerares aan een dure privé school, vindt tijdens het joggen het lichaam van een leerlinge. Zestien jaar eerder verdween haar broer spoorloos. Sarah had hem als laatste gezien. Toeval of niet? Dader, getuige of slachtoffer? Het moge duidelijk zijn dat politie meer dan geïnteresseerd is in Sarah. Ondertussen heeft Sarah ook nog het nodige te stellen met haar moeder, die na de verdwijning van haar zoon is ingestort en aan de drank geraakt.
De spanning in Spoorloos is meer dan oké, de plot ook. Toch blijft er iets knagen. Misschien hier en daar toch iets te ongeloofwaardig. Zoals Sarah die maar bij haar moeder blijft wonen, het einde van het boek of de bad cop die op het laatst toch een good cop blijkt te zijn.
De schrijfstijl van Casey had wat strakker gemogen met wat minder bijvoeglijk naamwoorden. Minder gedetailleerde beschrijvingen van personages en plaatsen laat meer over aan de fantasie van de lezer.
Ondanks bovenstaande minpunten is Spoorloos toch een spannende thriller die echt spannend is tot de laatste bladzijde.
Onschuld van John Hart is niet zo'n onschuldig boek als de titel doet vermoeden. De 13-jarige Johnny heeft in zijn jonge leven al zoveel voor zijn kiezen gekregen dat hij niet meer zo onschuldig is als een jongen van zijn leeftijd zou moeten zijn. Na de ontvoering van zijn zusje kan hij niet meer vertrouwen op de volwassenen om hem heen. Zijn vader is er vandoor, zijn moeder heeft een vriend met losse handjes maar dat is in ieder geval beter dan de vrouwen met de harde gezichten van de kinderbescherming. En de politie agent die zo vaak langskomt vertrouwt hij al helemaal niet. Hij neemt het lot in eigen hand en gaat, rijdend in zijn moeders auto, zelf op zoek naar zijn zusje. Vaak vergezeld van een vriendje wiens vader uitsluitend oog heeft voor zijn andere zoon, de grote honkbalbelofte.
Onschuld is een triest verhaal over kinderverwaarlozing, lafheid en vluchtgedrag. Dit klinkt niet echt als een aanrader, toch is Onschuld wel een boek om gelezen te moeten hebben. Waarom? Omdat het goed en spannend geschreven is. Omdat je wilt dat de dappere Johnny zijn zusje vindt en dat zijn moeder haar leven weer op orde krijgt. Omdat de personages tot leven komen in al hun zwakheid maar ook in hun kracht/sterkte die ze af en toe laten zien.
Onschuld valt in het schemergebied tussen literatuur en thriller en dat is als compliment bedoeld. De zoektocht van Johnny en zijn visie op de wereld is ronduit literatuur. De zoektocht van Hunt, de agent en alle politiezaken erom heen levert een goede thriller op. Samen een echte literaire thriller.
Joop van Riessen was hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie en dat is te merken bij het lezen van Vergelding. Wie het nieuws over liquidaties en de bijbehorende criminelen heeft bijgehouden de laatste tijd zal hier en daar wat bekende personages en gebeurtenissen tegenkomen. Zo zullen de namen Willem en Dino niet toevallig gekozen zijn voor twee criminelen.
De hoofdrollen in Vergelding zijn echter voor Fred de Lange en Anne Kramer. De eerste is een spijtoptant die als logisch gevolg van zijn wens schoon schip te willen maken opeens moet vrezen voor zijn leven. Anne Kramer is de hoofdinspecteur van politie die vechtend door het leven gaat, niet letterlijk maar figuurlijk. Vechten tegen de vooroordelen als vrouwelijke chef, tegen haar streng gereformeerde (huis)man, tegen de politieke druk om de moorden snel op te lossen. Het maakt nogal een verbeten indruk.
Vergelding is een spannende misdaadroman met een goede plot gelukkig zonder al te voorspelbaar einde. De stijl is onopgesmukt en zakelijk, precies wat te verwachten valt van een politieman. Helaas hier en daar wat te veel zodat het houterig wordt. Jammer, wellicht bij een volgend deel een wat betere redactie die dit eruit haalt zonder dat de eigen stem van Van Riessen verdwijnt.
In Afgunst/Een goed huwelijk laat Saskia Noort zien waar ze goed in is: de relaties tussen mensen haarfijn beschrijven. Zij overgiet het geheel met een flinke portie spanning en geweld.
Afgunst gaat over een vrouw wiens ex een angstaanjagende stalker wordt. Het kat-en-muis spel wordt vanuit de kat en de muis beschreven. Dit zorgt voor toenemende spanning en vreemd genoeg ook voor een soort begrijpen van de dader. Niet om het goed te praten, maar wel om te zien hoe het zover heeft kunnen komen.
In Een goed huwelijk speelt Saskia Noort met de rollen van slachtoffer en dader. Het is moeilijk uit te maken wie slachtoffer is en wie dader. Vaak wekt de bedrogen echtgenote sympathie op, maar wat als zij het er zelf naar gemaakt heeft? Een goed huwelijk is meer alleen dan een spannend verhaal. Het is een goed geschreven observatie van een huwelijk in verval en de oorzaken en de pijnlijke gevolgen.
Gerechtigheid, het derde en laatste deel van Millennium, gaat verder waar deel twee eindigde.
Lisbeth Salander zwaargewond in het ziekenhuis en Mikael Blomkvist die haar onschuld probeert te bewijzen. Deel twee loopt zo vloeiend in deel drie over dat het lijkt alsof Stieg Larsson eerst deel een schreef en vervolgens een vervolg. Dit vervolg was echter zo omvangrijk dat het door Larsson of de uitgeverij in tweeën is gedeeld. Voor het leesplezier maakt het gelukkig niets uit.
De geheime diensten en de nog geheimere diensten hier binnen domineren in deel drie beduidend meer dan in de vorige twee delen. Stieg Larsson beschrijft zeer nauwkeurig en gedetailleerd alle geheime dienstmedewerkers en hun handelingen. Dat is jammer want het haalt de vaart uit het verhaal. Hier en daar inkorten had een beter en spannender verhaal opgeleverd.
Knap is het hoe Larsson aan het einde alle losse eindjes netjes afwerkt. Niet een blijft hangen. Gezien de omvang van het boek, het aantal verhaallijnen en personages moet hiervoor hij een immens schema hebben gehad.
De gehele trilogie blijft een aanrader om te lezen want spannend, goed geschreven, intrigerende personages en een goed uitgewerkte plot!
Melanie Benjamin schreef Ik was Alice, een roman over Alice Liddell, het meisje dat model stond voor 'Alice' in het boek Alice in Wonderland van Lewis Carroll (pseudoniem van C.L. Dodgson) . Centraal in Ik was Alice staat de bijzondere, maar toch ook wel dubieuze vriendschap tussen het 7-jarig meisje Alice en de 30-jarige man Mr. Dodgson en de invloed die deze vriendschap heeft gehad op de rest van haar leven. Zelf zegt Alice hierover dat het een vriendschap was tussen 'een man die dacht dat hij een kind was, en een kind dat zichzelf zag als vrouw'. Niet alleen in de21e eeuw bestaat over deze zaken een taboe, het was in de Victoriaanse tijd in Engeland niet veel anders. In de ogen van met name de moeder van Alice is Alice hierdoor lastig bemiddelbaar geworden voor een goed huwelijk. Alice is dan ook relatief oud als zij eind twintig eindelijk trouwt. Haar hoofdrol in het boek Alice in Wonderland, dat al snel een wereldwijde bestseller is, heeft als gevolg dat iedereen haar ziet als 'Alice'. Het meisje dat in een konijnenhol viel en wonderbaarlijke avonturen meemaakte. Zelfs als ze op hoogbejaarde leeftijd naar Amerika reist voor de ontvangst van een ere doctoraat van Columbia University, wil men nog steeds het meisje Alice zien. En dat alles naar aanleiding van een 'gouden middag' met een boottocht, picknick en een mooi verhaal dat ter afleiding verteld werd. Voor Alice was, afgezien van de gevolgen, deze middag een van de mooiste uit haar jeugd.
