In tijden niet zo gelachen: Van je familie moet je het hebben

In tijden niet zo hard gelachen om een boek als tijdens het lezen van de verhalenbundel Van je familie moet je het hebben van David Sedaris. De verhalen zijn uitermate grappige beschrijvingen van gebeurtenissen en mensen, vaak de familie van David Sedaris. Hij spaart zichzelf niet, zo schrijft hij een verhaal over de bizarre tics die hij als kind had. Ieder jaar kwam een andere juf bij zijn moeder op bezoek om zijn tics te bespreken. Het begon met likken aan de lichtschakelaars op de lagere school en ontwikkelde zich tot schudden met zijn hoofd, rollen met zijn ogen en rare kreten uitslaken op de universiteit. De tics verdwenen, gelukkig voor Sedaris, op het moment dat hij begon met roken. In een ander verhaal vertelt Sedaris over zijn ervaringen op een nudistencamping. Hij vraagt zich dan serieus af waar een nudist zijn pen bewaart. En hoe beschrijf aan je buurman op de camping degene met wie je gesproken hebt?
Amy, de zus van Sedaris, doet zich graag voor als iemand anders. Op 12-jarige leeftijd belde ze haar vader en deed alsof ze Peggy, een van de vriendinnen van haar moeder, was. Ze sprak met haar vader over ditjes en datjes. In latere telefoongesprekken begon ze te klagen over haar echtgenoot en avances te maken naar haar vader. Haar vader bleek een echte heer en ging er niet op in. In plaats daarvan bracht hij een hoogst verbaasde Peggy in contact met vrijgezelle collega's. Pas jaren later heeft Amy dit alles opgebiecht.
Andere hoogtepunten uit de bundel zijn de verwoede pogingen van de vader van Sedaris met zijn kinderen een jazzcombo te vormen en om ze te leren golfen. Ook het verhaal over zijn oma is geweldig, net als de beschrijvingen van de vrouw die hem speed verkoopt op de universiteit. 'Een beverige ponstypiste wier broze, voortijdig wit geworden haar op zo'n manier gepermanent was, dat ik haar niet kon aankijken zonder te moeten denken aan uitgebloeide paardenbloemen. (...) Die inmiddels zoveel van haar gewicht was kwijtgeraakt dat ze er in haar nauwsluitende, in een aardkleur uitgevoerde jurk uitzag als een op een cocktailprikker gestoken uitje.'
Van je familie moet je het hebben smaakt naar meer, meer, meer! Hopelijk gaat uitgeverij Lebowski snel meer prachtige verhalenbundels van David Sedaris laten samenstellen.

Wederom spannend: Complot 365 Mei

Complot 365 Mei is een spannend en goedgeschreven deel uit de 12-delige serie Complot 365 van Gabrielle Lord.
Lord houdt de spanning er goed in en dat al 5 maanden/delen lang. In ieder deel komt Calum Ormond iets dichter bij de oplossing van het Ormond raadsel, maakt hij nieuwe vrienden en raakt hij andere vrienden kwijt. Trouwe vriend Boges zorgt voor geld en oplossingen voor praktische problemen. Ieder deel eindigt met een cliffhanger waarin Calum in een onoplosbaar probleem is beland.
Saai? Integendeel! Na het lezen van een nieuwe maand, wil de lezer nog maar een ding. En dat is zo snel mogelijk verder lezen in de volgende maand en te ontdekken hoe Calum zich uit de val weet te bevrijden.
Op naar Juni...

Twilight: een griezelig liefdesverhaal

Twilight van Stephenie Meyer is overduidelijk bedoeld voor 15-jarige zwijmelende meisjes. Het boek bevat veel gebruikelijke ingrediënten: middelbare school, 'new kid in town', een onmogelijke en ongewenste liefde en natuurlijk veel geroddel.
De middelbare school is in Twilight een highschool in een regenachtig stadje in Amerika. De 'new kid in town' is Isaballa Swam, genaamd Bella. Bella wordt verliefd op de gevaarlijke en mysterieuze Edward Cullen, die een vampier blijkt te zijn. Hun liefde lijkt onmogelijk en is zeker ongewenst.
Twilight is in de ik-vorm geschreven vanuit Bella, zodat de doelgroep zich gemakkelijker met haar kan identificeren. Voor een volwassen lezer wekt dat hier en daar wat irritatie op, want de onzekerheden en onhandigheid van Bella worden vaak nadrukkelijk genoemd en beschreven. Ook de discussies tussen Bella en Edward over steeds dezelfde onderwerpen worden wijd uitgesponnen. Kortom veel herhaling en uitwijdingen.
Desondanks heb ik het boek uitgelezen, omdat het griezelverhaal over de vampier goed in elkaar zit. De spanning bestaat grotendeels uit de vraag of Bella overleefd als mens. Het liefdesverhaal is vanzelfsprekend voorspelbaar.
Twilight is een echte aanrader voor 15-jarige meisjes die eens wat anders en iets spannenders willen lezen dan een chicklit junior.

Een meisje voor dag en nacht: meer dan een waargebeurd verhaal

In september 2008 kwam een politie-agente van Marokkaanse afkomst naar Renate van der Zee. Zij had haar boek Eerwraak in Nederland gelezen en wilde graag dat Renate van der Zee het verhaal van haar jeugd zou opschrijven. De agente was in haar jeugd gebruikt als huissloofje en misbruikt door haar broer. Haar verhaal werd Een meisje voor dag en nacht. Wat een heftig boek!
Ibtisam was inderdaad een meisje voor dag en nacht zoals dat tot in de jaren dertig gebruikelijk in Europa. Overdag moesten zij en haar zus hun moeder meehelpen in het huishouden. Ibtisam wilde graag naar de HAVO maar moest naar de huishoudschool om te leren koken en naaien. Meer hoefde een vrouw niet te leren volgens haar ouders en broers. Haar vier broers deden niets in het huishouden. Erger nog, op het moment dat een van hen honger of dorst had, dan riep hij een zus en die werd dan geacht iets te halen of te koken voor hem. Hetzelfde gold voor kleding en andere spullen. 's Avonds en 's nachts zocht broer Rachid Ibtisam op in bed en misbruikte hij haar. Het misbruik begon toen zij een jaar of zes was en eindigde pas toen Rachid de deur uit ging. Ibtisam was toen een jaar of 13, 14. Hij bedreigde haar zodat ze het niemand durfde te vertellen. Het duurde daarom lang voordat zij over deze gebeurtenissen kon praten.
Een meisje voor dag en nacht is vlot geschreven zonder poespas en overbodige uitweidingen. Achterin het boek staat nadere uitleg en verantwoording. Het verhaal over de dappere strijd die Ibtisam tijdens haar jeugd dagelijks moest voeren is onvoorstelbaar. Zij heeft haar verhaal verteld zodat andere meisjes en vrouwen die dit is overkomen of overkomt, weten dat zij niet de enige zijn en dat ze hulp kunnen zoeken om uit deze situatie te komen.

Een tweede leven: een pageturner met diepgang

Tweede leven is de nieuwe thriller van Michael Connelly over Harry Bosch, rechercheur bij de LAPD. De boeken van Connelly zijn goed afzonderlijk te lezen. Desondanks is er voor de lezer die ze op volgorde van verschijning leest een duidelijke meerwaarde. Die leert Harry Bosch in ieder deel beter kennen, weet meer over zijn achtergrond en zijn leven. Het voelt bijna alsof Harry Bosch een goede kennis wordt. Zo is het duidelijk dat Harry Bosch nauwelijks een sociaal leven heeft naast zijn werk bij de politie. Toch raakt zijn minimale leven naast het werk er danig mee verstrikt in Tweede leven.
Harry Bosch is bezig met het oplossen van een roofoverval met dodelijke afloop op een Chinese winkelier. Al snel komt er een verdachte in beeld: een Chinees triade lid. De winkelier werd afgeperst door de triade (vgl het 'beschermingsgeld' van de maffia), maar kon het niet meer betalen. Dan krijgt Bosch bericht uit Hong Kong dat zijn dochter, die daarm woont bij zijn ex, is ontvoerd. Is er een verband tussen deze twee zaken en zo ja wat?
Op het eerste gezicht lijken de boeken van Michael Connelly standaard politiethrillers over een gescheiden, te hard werkende rechercheur. Toch zijn ze dat niet. Daarvoor is Harry Bosch te veel een echt mens met al zijn goede en slechte eigenschappen. Hij kent zichzelf inmiddels goed en durft nu voor zichzelf toe te geven dat hij vooroordelen heeft over bijvoorbeeld Aziaten. Zijn karakter ontwikkelt zich in ieder boek verder. In Tweede leven komt er voor het eerst ook een andere kant van Bosch naar voren. Die van een zorgzame overbezorgde vader.
Tweede leven is een geslaagd deel in de Harry Bosch-serie. Goed geschreven, goed en spannend verhaal. Een pageturner met diepgang hoe paradoxaal dat ook mag klinken.

De beste thriller van Simone van der Vlugt tot nu toe

De hoofdrollen in Op klaarlichte dag zijn voor twee vrouwen. Nathalie is op de vlucht voor haar criminele vriend en Julie is een rechercheur die bezig is met het onderzoek naar de moord op de beste vriendin van Nathalie. Bij toeval ontmoeten de twee vrouwen elkaar. Beide dames hebben de nodige geheimen die zij liever niet willen onthullen.
Op klaarlichte dag is de beste thriller die Simone van der Vlugt tot nu toe heeft geschreven. Steeds weet ze de lezer succesvol op het verkeerde been te zetten. De keurige terughoudendheid op het gebied van geweld heeft ze eindelijk van zich afgeschudt. Niet dat Op klaarlichte dag uitsluitend uit bloedspetters en geweld bestaat. Er is meer. Simone laat de grens tussen dader en slachtoffer vervagen. De rollen van dader en slachtoffer verwisselen in de loop van het verhaal. Hierbij heeft Simone van der Vlugt zich goed ingeleefd in de personages. Simone van der Vlugt heeft niet alleen Nathalie en Julie, maar ook de andere personages overtuigend en geloofwaardig beschreven. Ook de 'decors' van het Lago Maggiore en de Nederlandse plaatsen komen zeer realistisch over. En niet te vergeten: het is een spannend verhaal, een echte pageturner en nog goed geschreven ook.
Na het lezen van het vorige boek van Simone van der Vlugt, de historische roman over Jacoba van Beieren, hoopte ik dat haar volgende boek weer een historische roman zou zijn. Nu weet ik dat niet meer zo zeker...