Wat een heftig boek is De middagvrouw. Het maakte veel gevoelens bij mij los. Onbegrip en afschuw, waarom laat een moeder haar kind achter. Verdriet over een trieste jeugd, een verloren geliefde. Kortdurende blijdschap over echte liefde. Uiteindelijk begrip over het achterlaten van een kind. En tot slot bewondering voor het mooie, nare ronde einde.Nadat ik De middagvrouw uit had heb ik nog lang zitten mijmeren over waarom Helene, de hoofdpersoon, niet het leven in eigen hand nam.
Julia Franck heeft in De middagvrouw een mooie, rustige en poëtische schrijfstijl. Het taalgebruik doet soms wat ouderwets aan, de woorden en het ritme van de zinnen, maar past daarom des te beter bij de tijd waarin het boek zich afspeelt. Klein minpuntje: het ontbreken van aanhalingstekens zorgde hier en daar voor onnodige verwarring.
De middagvrouw is een aanrader vanwege de intrigerende hoofdpersoon, het fascinerende verhaal en prachtige taalgebruik.
