dinsdag 8 april 2014

In koelen bloede van Harry Bingham: het tweede deel rond Fiona is net zo goed als de eerste

Vorig jaar verscheen Fiona, een politiethriller van de Engelse auteur Harry Bingham. In dit boek maakte de lezer met Fiona Griffiths, een jonge Welshe rechercheur in opleiding die op z’n zachtst gezegd onconventioneel is in persoonlijkheid, houding en gedrag.
In In koelen bloede, deel twee in de serie, is Fiona bezig met drie onderzoeken tegelijkertijd, slechts één hiervan betreft een officieel onderzoek voor haar werk. Het boek begint met de vondst van lichaamsdelen die her en der verspreid liggen in een woonwijk. Door haar norse inspecteur Rhiannon Watkins is Fiona belast met het onderzoek naar de identiteit van het slachtoffer en de dader. Niet lang er na worden resten gevonden van een ander persoon. Toeval of niet?
Naast dit officiële onderzoek blijft Fiona jacht maken op de mannen die in het vorige boek deel uitmaakten van het netwerk waarbinnen Oost-Europese vrouwen werden verhandeld, misbruikt en mishandeld.
Haar derde onderzoek is persoonlijk van aard. Fiona is vastbesloten te achterhalen wie zij werkelijk is. Dat ze als peuter plotseling op de achterbank van haar vaders auto zat, gelooft ze niet meer. Haar adoptievader staat bekend als de leider van de criminele wereld in Wales. Nooit is de politie er in geslaagd hem veroordeeld te krijgen. Fiona vermoedt dat haar mysterieuze verschijning te maken heeft met de werkzaamheden van haar vader, die er zelf het zwijgen toe doet.
Fiona heeft het zo druk met haar drie onderzoeken, dat er weinig tijd overblijft voor haar vriendje. Hij is belangrijk voor haar, want hij vormt het bewijs dat ze in staat is te leven op de planeet Normaal.
In koelen bloede is een complex verhaal door de drie onderzoeken die tegelijkertijd lopen en de privéperikelen van Fiona die er door heen gevlochten zijn. Het was een goede keuze van Bingham om Fiona in de eerste persoon te schrijven. Lezen vanuit het perspectief van Fiona is tegelijkertijd verhelderend en vervreemdend. Ze blijft een wonderlijke vrouw. In dit deel komt ze iets sympathieker over en kan ze meer begrip tonen voor haar medemens dan in het vorige deel. Het lukt haar steeds beter om op de planeet Normaal te wonen, zonder dat ze zichzelf kwijtraakt. De tijdelijke psychoses weet ze te gebruiken voor haar onderzoeken. Interessant om vanuit de eerste persoon over psychoses te lezen. Het komt op deze manier af en toe beangstigend dichtbij en doet heel realistisch aan.
In koelen bloede is een spannend verhaal met gedegen plot en een goede ontknoping. Alle draadjes , op een na, worden netjes afgewerkt. Het wekt de verwachting dat in deel drie dat ene draadje een belangrijke rol gaat krijgen. Het is te hopen dat het volgende deel niet te lang op zich laat wachten. De serie rond Fiona is namelijk nu al verslavend te noemen.
****