Het Reservaat is de naam die de personages in het gelijknamige boek van Lisette Stavorinus geven aan het dure dorp in het Gooi waar ze wonen. Na een paar heerlijke, zonovergoten jaren op Curaçao gaat Jessica met haar man Victor en hun drie kinderen in het Reservaat wonen. De makelaar had daar een prachtig huis voor hen gevonden. Jessica die, ooit voor dat de kinderen er waren, de kunstacademie had gedaan, neemt de tijd om het huis te stylen. In de eerste weken na de verhuizing helpt het haar om over haar heimwee heen te komen. Ze mist de gezellige expatsfeer op Curacao met alle strandfeestjes en bbq’s. Het Reservaat komt op in eerste instantie over als kil en gesloten. Het lukt Jessica niet om aansluiting te vinden bij de andere vrouwen in het dorp. Dit alles verandert als Amanda bij haar op de stoep staat met een doosje cupcakes. Amanda woont een paar huizen verder en is getrouwd met de bekende tv-producer Marcus Voorbach. Zij introduceert Jessica in haar vriendinnengroep. Binnen de kortste keren heeft Jessica het goede kapsel, de juiste kleren en doet ze volop mee in het Reservaatleven. Kerst vieren ze bij Amanda en Marcus samen met hun vele vrienden en bekenden. Daarnaast nemen Amanda en Marcus Jessica en haar gezin mee voor een wintersportvakantie naar hun chalet in Zwitserland. En zo gaat het maar door, het geld lijkt niet op te kunnen. Tijdens een yogales komt Jessica Maaike tegen die haar waarschuwt voor Amanda. Ze geeft Jessica de tip Amanda naar haar verleden te vragen. Eerst probeert Jessica het advies van de vrouw te negeren, maar de twijfel is gezaaid. Is Amanda wel wie ze zegt dat ze is.
Lisette Stavorinus woont zelf in het Gooi. Al zal ze wat overdreven hebben in het neerzetten van de personages, toch zal Het Reservaat een redelijk goed beeld geven van het rijke Gooische leven.
De oppervlakkigheid van de vriendinnenclub van Amanda is huiveringwekkend, evenals het gedachteloos smijten met geld. Alles draait om uiterlijk vertoon: Jessica hoort er pas echt bij als ze de goede kleding en het juiste kapsel heeft.
De eerste driekwart van het verhaal is een uitgebreide beschrijving van het Reservaat, diens bewoners en Jessica’s aanpassing aan het nieuwe leven hier. Weinig thrillerelementen te bekennen in dit deel, afgezien van een wat vreemde gebeurtenissen zoals de waarschuwing van Maaike, een verwarde vrouw die in de tuin loopt en het ongeluk van Victor. Deze gebeurtenissen zorgen hooguit voor wat onrust, niet voor echte spanning zoals je dat verwacht in een thriller.
Pas op het allerlaatst als iedereen zijn of haar masker heeft afgegooid, wordt Het Reservaat echt spannend en blijft dat dan tot de laatste bladzijde.
Is dit erg? Het hangt er van af om welke reden je dit verhaal leest. In het geval je een jurylid bent voor bijvoorbeeld de Gouden Strop of Diamanten Kogel of een hardcore liefhebber van echte thrillers dan zal je Het Reservaat al snel terzijde schuiven, na er het label geen echte thriller of vrouwenthriller er op geplakt te hebben. Ben je echter een fervent lezer van de thrillers van Suzanne Vermeer, Linda van Rijn, Saskia Noort, Loes den Hollander of van de Crime Compagnie dan zal je dit boek met plezier lezen. Goed dat er in Nederland zo veel te kiezen valt, dat er voor elk wat wils is.
De oppervlakkigheid van de vriendinnenclub van Amanda is huiveringwekkend, evenals het gedachteloos smijten met geld. Alles draait om uiterlijk vertoon: Jessica hoort er pas echt bij als ze de goede kleding en het juiste kapsel heeft.
De eerste driekwart van het verhaal is een uitgebreide beschrijving van het Reservaat, diens bewoners en Jessica’s aanpassing aan het nieuwe leven hier. Weinig thrillerelementen te bekennen in dit deel, afgezien van een wat vreemde gebeurtenissen zoals de waarschuwing van Maaike, een verwarde vrouw die in de tuin loopt en het ongeluk van Victor. Deze gebeurtenissen zorgen hooguit voor wat onrust, niet voor echte spanning zoals je dat verwacht in een thriller.
Pas op het allerlaatst als iedereen zijn of haar masker heeft afgegooid, wordt Het Reservaat echt spannend en blijft dat dan tot de laatste bladzijde.
Is dit erg? Het hangt er van af om welke reden je dit verhaal leest. In het geval je een jurylid bent voor bijvoorbeeld de Gouden Strop of Diamanten Kogel of een hardcore liefhebber van echte thrillers dan zal je Het Reservaat al snel terzijde schuiven, na er het label geen echte thriller of vrouwenthriller er op geplakt te hebben. Ben je echter een fervent lezer van de thrillers van Suzanne Vermeer, Linda van Rijn, Saskia Noort, Loes den Hollander of van de Crime Compagnie dan zal je dit boek met plezier lezen. Goed dat er in Nederland zo veel te kiezen valt, dat er voor elk wat wils is.
Het Reservaat was voor mij een heerlijk tussendoortje.
