In de
middeleeuwen werd mooie getijdenboeken gemaakt met daarin prachtig versierde
miniaturen. Deze boeken waren en zijn uiterst kostbaar, onder meer vanwege
sommige verven die gebruikt werden. Het was bijvoorbeeld zeer moeilijk om een
mooie kleur blauw te maken.In Blauw goud is Matt Paddinge sinds kort eigenaar van een getijdenboek waarvan de miniaturen gemaakt zijn met een opvallend mooie kleur blauw. Hij kreeg het getijdenboek na het overlijden van zijn moeder. Vermoedelijk was het hiervoor van zijn vader, die overleden of verdwenen is. Matt heeft geen idee wat hij met het boek moet doen en brengt het naar de Atheneumbibliotheek in Deventer voor een onderzoek. Lineke Tesinger, mdewerkster bij de biobliotheek, kent hij van een lezing. Wellicht heeft zij voor hem antwoorden op vragen, zoals wat er zo bijzonder is aan het boek. Met deze ogenschijnlijk simpele vragen zetten Matt en Lineke een hele reeks gebeurtenissen in gang. Een geheimzinnige zakenman wil het getijdenboek in handen krijgen, ongeacht de prijs die hij of anderen er voor moeten betalen. Daarnaast hij ook enige wraakzuchtige plannen. Onwetend hiervan beginnen Matt, Lieneke en vriendin Laura hun zoektocht naar de herkomst en de geschiedenis van het getijdenboek. Het is niet eenvoudig, omdat Matt ook de nodige geheimen blijkt te hebben.
Blauw goud is een historische thriller, die zich desondanks in het heden en in het nabije verleden afspeelt. Het historische element wordt met name gevormd door het getijdenboek. Achterin het boek, laat Almar Otten weten dat het getijdenboek fictief is, en dat hij zich heeft laten inspireren door het wereldberoemde en schitterende getijdenboek Les Très Riches Heures du Duc de Berry.
Blauw goud biedt de lezer een spannend verhaal met een goede gedegen plot. Almar Otten is gezegend met een prettige schrijfstijl die er voor zorgt dat Blauw goud zich een pageturner zou kunnen noemen. De goed getimede perspectiefwisselingen houden de spanning in het verhaal.De epiloog had echter niet gehoeven. Het verhaal was al mooi afgerond. Zonder was het sterker geweest en was er nog wat overgebleven dat de lezer zelf had kunnen invullen.De personages zijn oké. Over het algemeen doen ze levensecht aan. Alleen de slechterik is zo verknipt dat het onwaarschijnlijk is, dat hij zich al die jaren staande heeft weten te houden in de maatschappij. Succesvol en zonder dat iemand zijn ware aard heeft gezien. Afgezien van bovenstaand minpunt is Blauw goud een prima thriller, die zich zoals VN zegt ‘positief onderscheidt van het gros in dit genre’.
