zondag 22 december 2013

De tegenvallers van 2013

Een goede thriller heeft een gedegen plot, is spannend, is geloofwaardig, heeft een verrassende ontknoping, heeft levensechte personages en is goed geschreven. De meeste boeken die ik het afgelopen jaar las zijn goede thrillers, die voldoen aan deze criteria. Ik heb ze met veel plezier gelezen.
Helaas waren er een paar boeken die tegenvielen. Ze waren niet spannend genoeg, ongeloofwaardig, voorspelbaar, slecht geschreven of hadden een rommelige plot. Ik probeer in mijn recensie dan altijd te achterhalen wat de precieze reden is dat ik het boek niet goed vind en dit zo zorgvuldig mogelijk te formuleren.
Hieronder staan de boeken, op alfabetische volgorde van de achternaam van de auteur, die ik in 2013 las en die mij tegenvielen.

Niemand weet - Gerda Crouset
‘Het verhaal wil maar niet spannend worden. De plot rammelt en er vallen gaten. Zo wordt er niets gedaan met de dreiging die Leo uitstraalt richting Julie. Het enige schrikmoment blijkt toeval en met een sisser af te lopen. Leo heeft alles in zich om een echte, enge creep te zijn, maar blijft een onnozele sukkel...De toedracht van de moord… is al na de proloog duidelijk. Vervolgens hobbelt het verhaal verder om op het einde met twee onthullingen te komen die als konijnen uit de hoge hoed worden getoverd. Het verhaal mist diepgang… Leo, Julie en de andere personages blijven eendimensionaal en komen niet tot leven. ‘


Op de klippen - Sarah May
Op de klippen heeft helaas wel een rommelige plot. May springt van de hak op de tak en laat je geregeld in verwarring achter.’


De verdwenen zoon – Dror Mishani
‘De flaptekst op De verdwenen zoon spreekt over een "spannende pageturner waarin een treffend beeld wordt geschetst van het kleinstedelijk leven in Tel Aviv en de spanningen in Israël". Het lijkt alsof deze tekst over een ander boek gaat. De verdwenen zoon is best een spannend verhaal, maar beslist geen pageturner te noemen. Daar ligt het tempo veel te laag voor en is de sfeer in het boek veel te sloom voor; denk hierbij aan een broeierige, lome zomerdag…Het onderzoek blijft in kringetjes ronddraaien tot er maar een mogelijkheid overblijft. Tegen de tijd dat de ontknoping eindelijk nadert is die allang geen verrassing meer…’


Verborgen verleden – Els Ruiters
‘Het zou echter fijn zijn als ze de volgende keer net zo veel aandacht zou besteden aan haar taalgebruik als aan het goed in elkaar zittende verhaal. Nu struikelt de lezer geregeld over vreemde zinsconstructies en uitdrukkingen waarvan het wel duidelijk is wat er bedoeld wordt, maar die toch voor opgetrokken wenkbrauwen zorgen.’


Verdronken hart - Lisa Unger
‘De hooggespannen verwachtingen worden echter niet waargemaakt. Het boek mist spanning in de eerste helft en dat is toch wat van een thriller een thriller maakt.’


Zomerzin – Jet van Vuuren
‘Voor de lezer die veel en vaak thrillers leest, kan Zomerzin daarentegen een teleurstelling zijn. De hoofdpersoon Iris zeurt zoveel over haar stalker Peter, haar 25 jaar eerder verloren geliefde en het ongeluk dat het gaat irriteren. Je vraagt je af wanneer ze iets nuttigs gaat doen met haar leven. De plot en de ontknoping zijn op het randje van geloofwaardigheid en helaas deels voorspelbaar.’


Wintergast – Jet van Vuuren
‘De eerste hoofdstukken van Wintergast zijn goed opgebouwd en spannend. Helaas kan Jet van Vuuren dit niveau niet het hele boek volhouden. Het verhaal wordt steeds warriger, en dat is te wijten aan de gesprekken die in een andere lettertype worden weergegeven. De vele perspectiefwisselingen, vaak binnen een paragraaf of hoofdstuk, maken het er niet beter op. Het einde laat de lezer achter met een kater, omdat de handelingen van de personages in de laatste hoofdstukken vreemd en ongeloofwaardig zijn, gezien hun eerdere gedrag. Het gedrag van Bea is vreemd en onlogisch. Haar motieven worden niet overtuigend verklaard. Slaapgebrek is geen goede verklaring.’